Նամիդա-յու հանրային սաունան, որտեղ այցելել է Յոշիտոմո Կուրոյանագիին, եզակի հաստատություն է, որը գործում է «Վայր, որտեղ կարող ես քրտնել և լացել» կարգախոսով: Մարդիկ գալիս են ռոմանտիկ փորձառություններով կիսվելու, դժգոհելու սիրելիներից կամ պատմելու իրենց անցյալից։ Յուրաքանչյուր ոք, լինելով սաունայում, կթեթևացնի հոգեկան ծանրաբեռնվածությունը, դուրս կպրծնի էմոցիաները և պարզապես լաց կլինի։ Յոշիտոմոն ապրել է 10 տարի՝ խուսափելով ուժեղ զգացմունքներից, սակայն նոր հյուրին ջերմորեն ընդունել են սաունայում։ Յոշիմոտոյին դուր է գալիս «Namida-yu»-ն, և նա ամեն օր այցելում է սաունա՝ վայելելու յուրահատուկ մթնոլորտը: Մարդը, ով երբեք չի լացում, երբեք չի ծիծաղում, ատում է ուրիշներին դիպչել և չի կարող նույնիսկ ձեռք սեղմել, սկսում է շփվել բաց և մերկ մարդկանց հետ այս հատուկ սաունայում։ Ի վերջո, Յոշիտոմոն նորից սկսում է զգալ վաղուց մոռացված զգացմունքները: