Կենտուկի նահանգ, 1957թ․: Մոր մահից հետո 9-ամյա Էլիզաբեթ Հարմոնը մնում է որբ և ուղարկվում կաթոլիկ մանկատուն: Այս հաստատությունում երեխաներին պարբերաբար «վիտամիններ» են տալիս: Այնտեղ աղջիկը հանդիպում է տարեց հավաքարար Շեյբելին, որին խնդրում է սովորեցնել իրեն շախմատ խաղալ: Փախչելով ձանձրալի դասերից, Բեթը խաղում է միստր Շեյբելի հետ իր նկուղային կոմունալ սենյակում, իսկ գիշերը ընդունելով կանաչ պարկուճ հանրակացարանի առաստաղի վրա շախմատային խաղեր է խաղում: Մի քանի տարի անց աղջիկը որդեգրվելու է, նա բոլորովին այլ կյանք է սկսելու, բայց նրա կյանքում հիմնական դերը խաղալու է շախմատի հանդեպ նրա սերը: