Գլխի լուրջ վերքի պատճառով հետաքննիչ Դուրովին հեռացնում են իր հիմնական աշխատանքից և նշանակում մարզային ոստիկանության թանգարանի տնօրեն։ Իր նոր «վարչական» պաշտոնում Դուրովը չի թողնում իր քննչական աշխատանքը. այժմ նա գաղտնի հետաքննում է արխիվներում դուրս գրված գործերը։ Ավելին, վիրավորվելուց հետո նա սկսում է գոյություն ունենալ երկու հարթության մեջ՝ ասես երկու կյանքով ապրել։ Առաջինը օբյեկտիվ իրականության իրադարձություններն են (աշխատանք, ընկերներ, սեր), երկրորդ կյանքը սուբյեկտիվորեն տեղի է ունենում հերոսի գլխում. Դուրովը հետ է շպրտվում անցյալ, որտեղ նա դառնում է իրադարձությունների անմիջական մասնակիցը։